...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

zaterdag 24 februari 2024

240224 - ZOZ - Alice en het konijn

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Natasja.

Sinds mijn bijdrage over de Green Tambourine heb ik door een onduidelijke oorzaak steeds muziek in mijn hoofd van Jefferson Airplane (NL).

Ik kocht ooit de LP Thirty Seconds Over Winterland. Toen mijn platenboer me de koptelefoon liet opzetten en deze LP startte met het nummer Jefferson Airplane - Have You Seen The Saucers?, en vanuit het publieksrumoer na wat getokkel op gitaren de viool van Papa John Creach los ging, was ik verkocht. Nou ja, de LP dus. Soms liepen de melodielijnen van de viool en de gitaren zó vloeiend samen, dat het onderscheid moeilijk te vinden was. Een viool in de Psychadelische Rock, dat geloofde je toch niet? Maar John Henry Creach was van alle markten thuis: klassiek, jazz, blues; hij had gespeeld bij diverse grootheden. Hij was ruim 20 jaar ouder dan de andere bandleden.
Het hele repertoire van die LP kwam weer rondzingen in mijn hoofd.

Toch ga ik het hebben over een nummer dat daar niet op staat, maar waarschijnlijk het bekendste nummer is van Jefferson Airplane: White Rabbit (NL). Het is geschreven door zangeres Grace Slick (NL) toen ze nog zong in The Great Society, maar werd pas een iconisch succes met Jefferson Airplane, toen ze daar de vertrekkende zangeres opvolgde.
De song is gebaseerd op de boeken van Lewis Caroll (NL): Alice's Adventures in Wonderland (Alice in Wonderland) en het vervolg Through the Looking-Glass (Alice in Spiegelland).
Ik kies voor een lopname uit een TV-show vanwege de bewegende beelden.

Jefferson Airplane -White Rabbit



Het grappige is, dat ik me nooit gerealiseerd had dat dit een song is die veel musici verleid heeft om zich er ook aan te wagen, maar dat ontdekte ik bij het zoeken naar een clip die ik zou kunnen plaatsen.

Daarbij kwam ik veel versies tegen, en ik vond er een die er echt uit sprong: die van Elephant Revival, een folk music group in 2006 gevormd in Nederland, Colorado (NL). Alle bandleden zijn multi-instrumentalist en dragen bij aan zang en songwriting.
Deze video is live opgenomen in het Red Rocks Amphitheatre (NL), een openlucht amfitheater in de buurt van Denver.
Elepr>hant Revival - "White Rabbit" At Red Rocks Amphitheatre



vrijdag 9 februari 2024

240210 – ZOZ – Jezus Redt

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Natasja.

Een dezer dagen waren Marijke en ik onderweg. Voor ons reed een auto met daarop een bord zoals op leswagens, maar deze tekst was apart genoeg om een foto van die auto te maken. Marijke reed, dus ik had de handen vrij. Na bewerking plaatste ik de foro op Facebook.
In de reacties plaatste ik de song die Marijke tijdens het maken van de foto spontaan zong, en dat was toch weer een trigger voor een ZOZ:

Robert Long - Jezus Redt


Daar kwam nog een korte discussie uit voort met Harry, een FB-vriend:
Harry: Grijs gedraaid. M'n vader vond het verschrikkelijk.
Ik: Was die kerks?
Harry: Ja. Ik heb het achter me gelaten, maar de opvoeding wel gehad.
Ik: Ik ook. Heb jij dat ook, dat er nog steeds fragmenten van teksten en liederen uit je geheugen oppoppen? Sommige mensen zeggen dan: "Zie je wel dat je er nog steeds mee bezig bent?" Ze snappen de overeenkomst niet met de fysieke littekens die je als kind opgelopen hebt maar nog steeds zichtbaar zijn, maar waar je verder geen last meer van hebt, en je kunt er mooi sterke verhalen over vertellen.
Harry: Ja soms wel, ik heb er geen fysieke littekens aan over gehouden maar wel enige waarden waar ik me best nog wel eens aan vasthoudt. Want er zitten ook wel goede dingen bij.
Ik: Ja, maar er zit wel iets arrogants in, als ze denken dat universele waarden alleen maar met hun geloof samenhangen… 😊
Harry: Dat klopt maar wie die denkbeelden heeft hou ik verre van mij!
Ik: Ach, als je elkaar daarin respecteert kun je best met elkaar leven. Ik heb dominees in mijn familie en kennissenkring waarmee ik een goede verstandhouding heb.

Lees de interessante info over Robert Long op Wikipedia

Robert Long - Jezus Redt

Toen 't christendom op aarde kwam
En ieder mens het recht ontnam
Om zo te leven als hij dacht dat goed was
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was
Werd het meteen de hoogste tijd dat heidenen na zware strijd
Door legers door de kerk geleid van hun cultuur werden bevrijd
Dat hield men eeuwenlang in stand
Vol liefde werd de rechterhand
Van dieven slaven kinderen en vrouwen
Als zij een misstap deden afgehouwen
Men zorgde voor een schuldcomplex wanneer je rondliep in iets geks
Of je te buiten ging aan sex je stond al snel bekend als heks
Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Soms wordt een land vol hongersnood
Bezocht door weer zo'n vrome kloot
Die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven
En roept vanuit zijn draagstoel blijft geloven
Die zegenend naar mensen zwaait voor ieder lijk z'n hoofd omdraait
Elk argument van tafel maait en steeds opnieuw de mensen paait
Al jaren gaan er stemmen op voor pil en voor geboortestop
Maar Rome weigert steeds om te beperken
Dat zou de zedeloosheid maar versterken
Elk recht wordt U nog steeds betwist
En sex blijft steeds de antichrist
Hij die door zijn orgaan slechts pist
Heeft steeds voor duizenden beslist
Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Maar kijk men is veranderd want rooms-katholiek
En protestant begonnen toch hun greep wat te verliezen
Men moest dus wel een and're koers gaan kiezen
Men was geweldig in zijn sas want wat ontdekte men alras
Toen men nog eens de bijbel las dat jezus ook een hippie was
De wereld kraakt aan alle kant
En grote delen staan in brand
Je zou dus zeggen helpt het onheil weren
Gehuichel moeten wij de rug toekeren
Maar niets daarvan vergeet het maar
't is Boedha hier Jehova daar
Men draaft getuigend door elkaar
En heeft de oplossing al klaar

Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Het is maar al te waar helaas
De paus de kerstman sinterklaas
Zij zijn al eeuwenlang de baas
En eeuwenlang al even dwaas

Jezus redt Jezus redt alle mensen uit de nood
Jezus red Jezus red Jezus uit de goot

zaterdag 3 februari 2024

240203 - ZOZ - Niet Clean maar Green en Superclean

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Natasja.

Vanmorgen bij het afwassen had mijn geheugen weer zo′n oprisping, een flard melodie en een paar woorden. Soms zijn dat stichtelijke liederen die we op de Lagere School verplicht instampten, maar dit had meer een hippie-achtig sfeertje.
Het klonk als "clean machine", werd toen "clean tambourine", om dan "green tambourine" te worden. Maar wat was dat ook alweer? Jaren 70? 80?
Marijke ging vast zoeken, en kwam uit bij The Lemon Pipers. Dit was hun enige echte hit, al hadden ze dit nummer alleen opgenomen om hun platenlabel een plezier te doen: ze wilden de psychedelische kant op. Het komt uit 1967, dus ze waren er vroeg bij.
Aanleiding voor mij om weer eens te zwijmelen, en deze fraaie song aan de vergetelheid te ontrukken.

The Lemon Pipers - Green Tambourine (1967)


Toen Marijke het afspeelde zei ik: "Ik hoor een sitar!" Ze zei: "Ik zie ze staan spelen, maar ik zie geen sitar". Ik dacht toch echt die karakteristieke klanken gehoord te hebben, dus opgezocht of het misschien in de studio wel met sitar was opgenomen en de video playback was.
Maar The Lemon Pipers hebben de song Green Tambourine opgenomen met een Elektrische sitar, die op het eerste gezicht veel op een gitaar lijkt. Een sitar is veel moeilijker om te leren spelen dan een gitaar, vandaar deze uitvinding. Toch is de klank anders, niet zo vol.

De sitar werd in het westen populair doordat o.a. The Beatles in India oosterse wijsheid probeerden op te doen en zo in aanraking kwamen met Ravi Shankar en die klanken meenamen naar het westen. Uit dat contact ontsproot het legendarische Concert for Bangladesh, het grootste benefietevenement tot dan toe.
De oosterse Sitar wordt qua naam nog wel eens verward met een heel ander instrument, de Europese Citer of Zither.
Let bij de elektrische sitar op de korte, dunne snaren links naast de gewone gitaarsnaren.

Achteraf bekeken waren misschien die woorden "Clean Machine" toch wel een associatie met een roemrijk programma op de late avond van 1968 tot 1980 op Hilversum 3: Superclean Dreammachine. De klankovereenkomst met Green Tambourine is nogal sterk.

Het werd geproduceerd en gepresenteerd door Ad Visser, een multitalent. Menigeen kent hem beter van het hitprogramma Toppop, maar zijn hart lag meer bij de "underground"-muziek van Superclean Dreammachine. Nieuwsgierig geworden, heb ik toch de begintune weten te vinden! Ik heb ′m even aangekleed.

Begintune Superclean Dreammachine


woensdag 20 december 2023

231220 - Sleutels

   Nog bewaar ik sleutels van
   huizen waar ik niet meer welkom ben

   Waar nu andere mensen wonen
   en nieuwe sloten zijn geplaatst

   Van huizen die niet meer bestaan

   Ook de sleutel van een koffer
   die niet met mij is meegegaan

   Een schatkist die verdwenen is

   Omdat een sleutel meer is
   dan een stuk bewerkt metaal.


   ©Gauke Zijlstra 2023

woensdag 13 december 2023

dinsdag 5 december 2023

231205 - Vallen - WE300

We zagen vanuit de ontbijtzaal van het Slot hoe een meneer een jongetje hielp met zijn fiets, die blijkbaar in het ongerede was geraakt doordat hij was onderuit gegleden in de scherpe bocht aan de andere kant van de houten ophaalbrug.
Dat bracht, in deze dagen van het jaar, de gedachten bij een oude man die vandaag zijn ronde moet doen. De vele kinderen die vol verwachting hun schoen bij de centrale verwarming zetten, met een wortel er in voor het paard dat de oude man met zijn lange baard, hoge muts en lang gewaad over de besneeuwde schuine daken moet vervoeren, zonder dat ze zich zorgen maken hoe die oude man dat, ondanks de hulp van zijn knechten, klaarspeelt zonder dakpannen te vernielen of naar beneden te laten glijden, of zelf van dat be-ijzelde dak te lazeren.
De capriolen die de knechten moeten uithalen om door zo′n rook- of ventilatiekanaal spullen voorzichtig naar beneden te brengen en zonder zelf een tuimeling te maken, spreken mogelijk pas tot de verbeelding van de kinderen als de ouders hen uitleggen hoe die groezelige vegen op de gezichten van die dappere, lenige knechten zijn gekomen.
Of ze volgen misschien het Dieuwertje journaal, dat traditioneel in deze periode op de vaderlandse beeldbuizen gedropt wordt. Wat overigens tegenwoordig geen buizen meer zijn, maar een soort rechthoekige schotels, alsof het beeldbuizen zijn die bij een onbedoelde verticale verplaatsing door de zwaartekracht geplet zijn.
Tja, als soepele jongetjes op fietsen al niet overeind blijven bij de eerste ijzel en sneeuw, dan benijd ik de taak van die oude man met zijn hoge tovenaarshoed en zijn knechten niet. De knechten vertonen vaak hoe lenig ze zijn, maar ook acrobaten blesseren zich. En de botten van zo′n oude man, gehinderd in zijn bewegingen door tabberd en staf, zijn breekbaar.

Kijk voor meer WE300 schrijfuitdagingen bij PlatoOnline

vrijdag 6 oktober 2023

231006 - De prinses die zichzelf tegenkwam maar het niet begreep

Er was eens een prinses die eigenlijk geen prinses was. Ze vond dat ze wel een prinses moest zijn, want haar vader was een groot acteur geweest, die dramatische, koninklijke rollen had gespeeld, ook thuis.
De prinses kon, toen ze klein was, heel mooi kleurplaten kleuren, en toen ze had leren lezen en schrijven, schreef ze soms leuke versjes. Toen ze groter was, kon ze nog beter tekenen en schrijven, en ging ze bij een bedrijf werken waar ze daarmee geld kon verdienen.
Daar ontmoette ze een prins, die zelf niet dacht dat hij een prins was. Hij was gewoon ridderlijk van aard, en had vaardigheden die hem ook bij dat bedrijf hadden gebracht.
Voor de prinses was dat mooi, want hij kon aanvullen wat zij niet kon, en hij vond de prinses wel leuk en lief. Hij was immers ook maar een gewone jongen. Dus gingen ze samen trouwen. Omdat de prinses nooit geleerd had om op eigen benen te staan en voor zichzelf en haar huishouden te zorgen, deed haar prins dat allemaal, zo goed en kwaad als hij kon.

Ze gingen samen in een romantisch huisje wonen op het platteland. Al gauw hadden ze honden en katten, en omdat alleen de prins iets van schoonmaken deed, begon het er langzamerhand flink te stinken. Hoe erg het er ook stonk, ze roken het zelf niet, omdat ze niet anders gewend waren. Opruimen deden ze ook maar mondjesmaat.
De prinses maakte nog steeds lieve tekeningetjes en romantische versjes, en de prins hielp haar om die op internet te publiceren en er ansichtkaarten van te drukken.

Omdat de prinses nooit geleerd had om zelf haar zaken te regelen en haar leven op orde te houden, kwam ze al gauw tot de ontdekking dat haar prins ook zijn gewone menselijke beperkingen had. Hij was niet die prins op het witte paard waar je in sprookjes altijd over leest, maar dat was haar enige referentiekader.
Ze begon in haar verhaaltjes nare dingen te schrijven, zoals: "Een man heeft nog nooit iets toegevoegd aan het leven van een vrouw", en als hij weer eens ergens in tekortgeschoten was in haar ogen, schreef ze openlijk haar verwijten op Facebook over "de man" dit en "de man" dat.
Waarom de prins altijd bij haar gebleven is, kunnen we slechts gissen. Misschien wou hij haar niet aan haar lot overlaten, omdat ze zó wereldvreemd was, dat ze niets zelf kon regelen van alles wat in de grote boze wereld nu eenmaal geregeld moet worden.

Totdat de prins ziek werd. Hij bleek een ongeneeslijke hersentumor te hebben.
Als je een diagnose zou stellen in de denksfeer van de prinses , zou je er sterrenbeelden over gaan raadplegen, want als er over iemand gepraat werd die ze verder niet kende, vroeg ze naar de geboortedatum en lepelde ze zó op wat diens eigenschappen zouden zijn aan de hand de astrologische boekjes die ze had bestudeerd. Een wereldbeeld dat nog steeds uitgaat van het idee dat de aarde het middelpunt van het heelal is en dat over het ontstaan en bewegen van het heelal nog geen nieuwe inzichten zijn ontstaan sinds twee millennia voor Christus.
En er is een boek, dat hersentumoren koppelt aan Maan, Mercurius en Pluto. Dat boek noemt als oorzaak, dat het eigen geestelijke ontwikkelingsproces van de patiënt zó lang is geblokkeerd door zijn omgeving, dat het zich op agressieve, meedogenloze wijze baanbreekt in de besturingscentrale van het lichaam. Het zou koren op de molen van de prinses zijn, die een afkeer heeft van de "gewone" medische wetenschap. Behalve als ze iets gebroken heeft ofzo. Overigens kreeg de schrijver van dat boek een soort kwakzalverijprijs, "Das Goldene Brett vorm Kopf."

Het duurde niet lang tot de prins stierf en de prinses alleen achterbleef in dat romantische, inmiddels vervallen huisje.
De prins had voor zijn dood instanties op de hoogte gebracht van het onvermogen van de prinses om zakelijke dingen te regelen; daarvoor kwam er hulp via de overheid.
En er waren een paar mensen die zich uit vriendschappelijke overwegingen om haar bekommerden. De prinses vroeg echter nooit aan hen hoe het met hun ging, behalve misschien als introductie van een gesprek, om daarna meteen op haar eigen verhalen over te gaan. Of ze vroeg per telefoon aan een vriendin die verder weg woonde, of haar auto alweer klaar was, met een nauwelijks verborgen hint om haar weer eens mee uit te nemen. Ze kwam immers nergens meer sinds de prins haar niet meer kon brengen. Het Openbaar vervoer stopte niet vaak genoeg voor haar deur, en het WMO-vervoer liet haar altijd te lang wachten.

Ze bleef zichzelf zien als een prinses die zich alleen geroepen voelde om "creatieve dingen" te doen. Het gewone leven, zoals de huishouding, moest maar vanzelf gaan of door anderen worden gedaan. Ze vond het heel vanzelfsprekend dat mensen die op bezoek kwamen, voor haar de afwas deden die er al een paar weken stond. Of dat ze mee uit werd genomen voor een wandeling of om in een dorp verderop een visje te eten.
Of ze daar dankbaar voor was? Nou, op het moment zelf misschien wel, maar als het bezoek weer thuis was, kregen ze soms vervelende berichtjes en werden zelfs uitgemaakt voor alles wat lelijk was, als ze iets durfden te zeggen over de onterechte jammerklachten en verwijten van de prinses op Facebook. Want dat was het enige medium dat ze nog ter beschikking had sinds de prins dood was. Ze bleef over hem klagen dat hij wachtwoorden, sleutels en apparaten verstopt had, terwijl ze mensen die probeerden haar te helpen om het zelf te doen met grote, wazige ogen zat aan te kijken, alsof ze wou zeggen: dat hoef ik toch niet zelf te leren, dat hoor jij voor mij te dioen.
Als er iets fout was gegaan, was het altijd de tekortkoming of schuld van anderen.

Er werd hulp in de huishouding geregeld. Nu is huishoudelijke hulp er voor datgene wat je fysiek zelf niet (meer) kunt. Maar zij had zich daarvoor altijd laten bedienen door de prins, en misschien wist ze zodoende ook niet hoe bijvoorbeeld een wasmachine werkt. Als iemand haar vroeg of ze misschien niet wist hoe haar nieuwe wasmachine werkte, kwam er een bitse reactie: "Je wilt toch niet beweren dat ik stink, hè?" terwijl het vuile wasgoed opgestapeld lag. "De hulp doet de was af en toe."
Sterker nog, ze verwachtte dat "de hulp" het hele huishouden voor haar deed. En dat ze nou dankbaar was voor wat "de hulp" deed, terwijl het een smeerboel was? Nou nee, ook die kreeg te horen wat er niet goed was, en bepaald niet subtiel.
Totdat de hulp (de zoveelste) bij de organisatie melde hoe de prinses het verrekte om zelf iets te doen en daarbij nog meer dan onvriendelijk was ook.

Vriendinnen haakten een voor een af. De prinses klaagde dat niemand haar begreep, maar niemand die haar probeerde te helpen bleek te kunnen doordringen tot haar prinsessewereld, ze begreep blijkbaar geen enkel praktisch advies en reageerde er bot op.

Dus bleef ze klagen op Facebook dat ze door iedereen in de steek gelaten werd.
Mensen die toevallig op haar pagina kwamen, reageerden vaak bezorgd en lief, en kregen dan afwerende reacties van de prinses. Ze begreep niet waarom de mensen haar niet begrepen en waarom ze haar in de steek lieten, en dat ze niet begreep waarom: zij deed alles immers zó ontzettend goed en ze was toch zó empatisch naar iedereen?
Zo kwam de prinses steeds zichzelf tegen, maar begreep nooit welke rol zij speelde.