...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

18 maart 2013

Ontroerd door een stijfkoppige fietser: kan dat?

Volgens Wim Kan is televisie: Wachten tot het leuker wordt. Tegenwoordig kun je proberen dat wachten te bekorten door te zappen.

Zo kwam ik gisteravond terecht bij Omrop Fryslân met een beeld van een eenzame fietser in het stikdonker, met een auto er achteraan. Het bleek te gaan om de laatste deelnemer (van bijna 15.000) aan de Friese Fiets-Elfstedentocht 2012, met de bezemwagen er achter.

Omrop Fryslân bleek een mediaprijs gewonnen te hebben met deze reportage: Hea! De laatste Elfstedenfietser 29 mei 2012 (met ondertiteling; kijk tot het eind!)

Eerst, met het licht van de bezemwagen er achter, ontstaat het overstraalde silhouet van iemand die nogal scheef op de fiets zit. Met zijn benen scheef naar de ene kant en het bovenlichaam naar de andere kant.

Als hij dichterbij komt, wordt het beeld herkenbaarder. Een oudere man, gekromd, in kleding van een fietstoerclub en helm. Dat doet vermoeden dat hij vaker toertochten fietst.
Als je, als enigszins ingewijde, zijn houding op de fiets ziet, denk je: dit is géén comfortabele houding, een veel te lage zit, hier moet hij doodmoe van worden en pijn in zijn knieën krijgen!

Het is 22:00 uur en hij is in Starum (Stavoren). De filmers vragen hem: 'Ga je het halen? Het is nog 30 km en je hebt nog 2 uur!' Hij reageert: 'Ik ga het proberen. 35 km in 2 uur, dat moet kunnen.' 'Je bent wel de allerlaatste.' 'Ja, er moet toch één de laatste zijn!'
En bijgelicht door de bezemwagen verdwijnt hij weer in de duisternis.

Een eind verder spreken de verslaggevers hem nog eens aan. 'Je zit ook wat scheef op de fiets.' 'Ja, dat komt doordat ik al een tijdje kunstheupen heb. De ene zit niet helemaal goed. Ik kan beter fietsen dan lopen.'
Hij blijft stug doorgaan: 'Als ik aan een tocht begin, dan rij ik hem ook uit!'

Bij het verlaten van Molkwierum wordt hij aangesproken door de mensen van de bezemwagen. Het bestuur wil hem van de weg halen, omdat hij niet voor middernacht, sluitingstijd, binnen kan zijn. Dan kan hij dus ook zijn medaille niet halen. 'Dan maar geen medaille, ik fiets door, dan heb ik hem tenminste uitgefietst!'
Hij stapt weer op. 'Ik vind het wel jammer dat ik geen medaille krijg. Nou, het beste.'

Verslaggever tegen bemanning bezemwagen: 'Dus jullie hebben besloten bij hem te blijven?' 'Ja, stel je voor... We zouden niet rustig slapen, we zouden steeds denken: waar zou hij nu zijn?'

Verslaggever: 'Waarom stap je niet gewoon af?' 'Nee, ik stap niet af. Ik fiets straks ook nog naar Franeker.' 'Waarom helemaal naar Franeker?' 'Nou, helemaal... Ik kom uit Franeker.'
(Bolsward - Franeker is vlg GoogleMaps op fiets ca. 20 km)

'Wacht er ook iemand op je in Bolsward?' 'Nee, nee, nee...' 'Ook niet in Franeker?' 'Nee, ik woon samen met mijn broer. Die moet morgen weer aan 't werk. Die ligt al op bed.'

In Parrega nog steeds hetzelfde beeld: de eenzame fietser in de nacht met de bezemwagen er achter. En uiteraard is de filmploeg in de buurt. (Even geschat: nog tussen de 5 en 10 km.)

Dan houdt de bezemwagenbemanning hem staande: 'Ik mag u niet meer laten gaan. Het is half één...'
'Nou, dat vind ik maar niks, ik fiets wel gewoon door!'
'Wilt u dan vijf tellen wachten, dan ga ik even in overleg met het bestuur,' zegt de bezemwagenchauffeur. De wegwijzer geeft aan dat het nog 3 km is naar Bolsward.
De chauffeur komt terug: 'Als u nú in de bus stapt, dan krijg je nog een medaille. Doet je dat niet, krijg je geen medaille en deze rit wordt niet geregistreerd bij de andere ritten die je hebt gemaakt.'

'Dan moet het maar even.' En eindelijk krijgen ze deze doorbijter van z'n fiets af.

Het volgende beeld: de twee moeizaam lopende spillebenen met wandelstok (die hij de hele tijd op zijn bagagedrager had) van een door het leven getekend lichaam, dat de 240 kilometer fietsen zo goed als volbracht had. Moeizaam klimt hij in de bus.

Hij krijgt zijn medaille omgehangen. En hoe hij nu naar huis gaat, naar Franeker? 'Ik fiets wel'.
'Hoe ben je vanmorgen in Bolward gekomen?' 'Op fiets.'
De organisatie besluit om hem naar huis te brengen. Mooi zo! Ook helden moet je soms tegen zichzelf beschermen. En hij heeft zijn afstand ruimschoots gefietst!

Omdat ik weet wat het is om met een redelijk gezond lichaam vergelijkbare afstanden te fietsen, heb ik een grenzenloze bewondering voor deze moedige, stijfkoppige doorzetter!

Menige goedbetaalde topsporter zou een voorbeeld kunnen nemen aan Wiebe Idsinga!

Zoeksuggestie: wiebe idsinga franeker elfstedentocht

4 opmerkingen:

platoonline zei

Prachtverhaal over een kanjer die vermoedelijk nog zit te sippen dat ie het niet helemaal heeft gehaald. Maar voor mij wel. Met zo'n handicap en leeftijd tellen de kilometers dubbel. Ik was 48 en was al kapot bij 220 km. Dus ik begrijp hem. Dat er nog zulke mensen bestaan is goed, vooral voor al die lamzakken die liever lui dan moe zijn.

Dwarsbongel zei

@Plato: Dat bedoel ik! Ik heb ook meerdere tochten van 200km+ gefietst, maar het maakt ook nog gigantisch verschil als je in een dipje komt, of je dan alleen bent of met een of meer medefietsers...
Bovendien heeft Wiebe z'n kilometers echt wel gemaakt: hij was de 20 km naar de start 's morgens ook al komen fietsen!

Anoniem zei

Geweldig, wat een topprestatie van deze doorzetter en dat allemaal zonder doping en op deze leeftijd.Daar kan menig beroepsrenner nog een puntje aan zuigen.

Mirjam Kakelbont zei

Wat een leuk blog! Ik heb meerdere keren de 11-stedentocht gefietst en vond het elke keer niet alleen een ontzettende inspanning, maar ook een geweldige happening. Iedereen was vriendelijk voor elkaar, een prachtig landschap...Heerlijk om te lezen.
Dankjewel.
Groetjes Kakel