...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

27 mei 2017

170526 - ZOZ - Van Jachthut en Hemelriek

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Donderdag was het Hemelvaartsdag, en dat was voor ons aanleiding om er op uit te trekken. We hadden ons ingesteld op het bezoeken van een galeriehoudster in Noord-Groningen, waar Marijke op Facebook mee bevriend is. Helaas, gesloten, dus een ander plan gemaakt. Ik keek in de rubriek: wat is er vandaag te doen in Drenthe. O, zat genoeg, maar wat mij het meest geschikt leek voor ons, was een boeken en platenmarkt in Eelde-Paterswolde, georganiseerd door de Historische vereniging Ol Eel (Oud Eelde). Dus daarheen met de nadrukkelijke opdracht om ons in te houden wat betreft kopen, we gingen voor de gezelligheid van zo'n markt...


Het eerste boek dat we niet konden laten liggen was "De man in de jachthut" van Anne de Vries. Hij heeft de inspiratie opgedaan, en misschien gedeeltelijk geschreven, tijdens zijn verblijf in het keuterijtje Benderse berg op het Dwingelderveld. Wij hadden het niet, ondanks onze medewerking aan een project in 2006 van het bezoekerscentrum Dwingelderveld over Anne de Vries.
Ik schreef er een blog over in 2013: Dwingelderveld, Benderse Berg, actueel en herinneringen, met daarin ook de gedichten die Marijke en ik er over schreven.


Vervolgens koos ik als cadeautje voor Marijke een boek met verhalen geschreven door vrouwen uit Afrika, en "De donkere kamer van Damocles" van W.F. Hermans bleef ook aandringen om meegenomen te worden. De markt was zowel binnen als buiten: het was prachtig weer!


Terwijl ik binnen afrekende kwam Marijke me ophalen: er was muziek, en er was iets aangekondigd dat mij wel moest interesseren. Het waren de Stamtoavel Singers uit Eelde, een vervolg op het voormalige Eelder Shantykoor.


Ze hadden al een lied ten gehore gebracht dat voor Marijke betekenis had, juist in Eelde, omdat daar nu een buurjongen uit Nijmegen woont, waarmee ze veel herinneringen deelt vanaf hun jongste jaren. Het was een lied dat Marijke's ouders op een plaat hadden. Haar moeder zette dan het raam open en zong buiten luidkeels mee, tot plezier van de hele buurt: "Only you" van The Platters. Nu had ze het gefilmd met haar telefoon. Eh... het gaat om de herinnering, en de sfeer op die gezellige markt met dat prachtige weer!

Stamtoavel Singers - Only You!:


Nou ja, Trees had het origineel in 2013 al eens op haar oude blog, hier nog eens vanwege de nostalgie!

The Platters - Only You (And You Alone):


Waar Marijke me voor riep, dat was een song geschreven door iemand waar ik in de loop der tijd nogal eens over schrijf, Dick Feller, samen met Sheb Wooley: "I Don't Look Good Naked Anymore"
Dat hebben we niet gefilmd, maar in 2014 had ik al eens twee versies gelinkt in een blog rond Dick Feller. Deze keer ingevoegd, en vanwege de gelijke rechten van de sexen, een man en een vrouw. Maar zoals het hoort, laat ik de vrouw voor gaan. ;)

JoAnn Warnke - I Don't Look Good Naked Anymore:


Stan Boreson - I Just Don't Look Good Naked Anymore:


Na hun optreden nog even gepraat met de koorleider, over muziek, ZOZ's en mijn fascinatie voor Dick Feller. En een CD gekocht. Hela, dat is dus Jur Eckhardt! Ik ken zijn naam van de CD's van Wia Buze; ik beschreef in 2014 hoe ik het Gronings herontdekte en hoe ik via Wia's lied over haar jong overleden vader, me ineens realiseerde dat mijn vader, behalve in het Nederlands, ongetwijfeld ook in het Gronings communiceerde. Dat lied, "Boetenkaant", plaatste ik al eens. Samengevat: ik ken je alleen van een foto op de schoorsteenmantel... Ik plaats 'm gewoon nog een keer.

Wia Buze - Boetenkaant:


Wia's CD's zijn opgenomen bij JIP-Sound, de studio van Jur Eckhadt. Zoals van veel meer artiesten trouwens, van regionaal tot internationaal.

Na die verrassende ontmoeting maar eens op de bonnefooi kijken of Marijke's "buurjongen" thuis is. We werden allerhartelijkst ontvangen door Gjalt en Tobi!
Lekker in het zonnetje werden maar weer eens veel herinneringen opgehaald en uiteraard liet Marijke het filmpje met "Only You!" van het koor zien.
Tobi en ik voelden ons (op een gezellige manier) af en toe een beetje "de kouwe kant", bij die vroegere buurkinderen, die elkaars ouders oom en tante noemden...

We hadden het nog even over Tobi's exposities. Een gezamenlijke expositie van kunstenaarsvereniging VANTYNAARLO in Museum de Oude Wolden in Bellingwolde, getiteld Trillingen. Vanaf 11 juni zijn in het SMAHK, Stedelijk Museum Assen Hedendaagse Kunst, onder de noemer Trans-Constructie "ter plaatse gemaakte installaties te zien van Amanda van Wijk en Tobi van Ringen".

Het was "een dag met een sterretje": prettige verrassingen en prachtig weer en een heerlijke sfeer. Sight seeing door Drenthe reden we naar huis, zoveel mogelijk drukkere wegen mijdend. Napratend en filosoferend.

Bij de combinatie Hemelvaart en boeken gaan mijn gedachten onvermijdelijk naar het boek "Magdalena" van Maarten 't Hart (niet van de boekenmarkt, we hadden het al). Je kunt zeggen: een biografie over zijn moeder. Een liefdevolle, maar door (ook godsdienstige) wanen getergde vrouw. Maar ook een afrekening met het zwaarmoedige Calvinisme.
Ik citeer uit een interview: “Mijn moeders geloof was zo eigenaardig star. Daar viel niks aan te verwrikken. Op dat punt geen enkele souplesse, en dat was moeilijk te verwerken en te harden en dat zal mede de reden zijn waarom ik er zo tegen ben”, vertelt ’t Hart.
(Ik veronderstel dat algemeen bekend is dat Maarten 't Hart naast schrijver ook wetenschapper is; hij houdt van zijn moeder, maar denkt dus heel anders.)
Een prachtig voorbeeld uit het boek, dat vaak hilarisch is, is de discussie tussen Maarten ‘t Hart en zijn moeder over Hemelvaartsdag. Een fragment uit Magdalena:

‘Ik snap maar niet dat je bent afgevallen, zo moeilijk is het toch niet om te geloven?’
‘Het is nou Hemelvaartsdag,’ zei ik, en we herdenken dus dat Jezus ten hemel is gevaren. Hoe moet je dat nou voorstellen, een hemelvaart?’
‘Da’s nou zo makkelijk. Hij stond tussen zijn discipelen en ging toen opeens omhoog.’
‘En waar ging hij heen dan?’
‘Naar de hemel.’
‘Maar als je recht omhoog gaat, kom je in ijlere luchtlagen terecht, eerst, na pakweg vijftien kilometer in de stratosfeer, en dan op vijftig kilometer hoogte, in de thermosfeer, en ten slotte ben je de dampkring helemaal uit en dan kom je in het heelal terecht en daar kun je 400.000 jaar lang omhoog gaan, zonder ook maar ergens terecht te komen.’
‘Elia vaart anders ook ten hemel. ’t staat in de Bijbel.’
‘Nou en, er staat zoveel in de Bijbel.’
‘Hoor eens, Elia is ten hemel gevaren in een wagen met vurige paarden.’
‘Zodra je van de grond komt, ontvalt je elk houvast, dus paarden en wielen…’
‘Hoor nou eens, Elisa stond er met zijn neus bovenop, die heeft het zien gebeuren, die kreeg de profetenmantel van Elia nog toegeworpen. Het staat er zo duidelijk, waarom zou je dat nou niet geloven?’
‘Omdat het volslagen bezopen is te denken dat zoiets kan gebeuren, met paard en wagen de lucht in.’
‘Nou ben je zo knap, en toch ben je niet knap genoeg om dat te geloven.’

De hemelvaart van Elia - David Colijns, 1627 (Rijksmuseum)

Ach, waar kun je na zo'n discussie beter tot rust komen dan bij Speelvijver 't Nije Hemelriek? (Nieuwe Hemelrijk). We kwamen er op de terugweg na een spontane koerswijziging langs en liepen er nog even wat rond. Het is flink uitgebreid: de vergunning voor zandwinning is verlopen.


20 mei 2017

170520 - ZOZ - Van Lijnen en Credit Cards

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

In mijn vorige ZOZ plaatste ik een song, die ik eindelijk op Youtube vond, "Daisy Hill" van Dick Feller. Deze keer heb ik daar een vervolg op, waarbij ik nòg eens teruggrijp op mijn ZOZ 093, omdat ik Dick Feller een fantastische singer/songwriter vind.

Ik schreef destijds al, dat ik overwerk deed in de barak achter de fabriek. Het bedrijf heette in 1974 nog NIRA, en de CV was een keer kapotgevroren omdat de waakvlam was uitgewaaid: vandaar NIRA ZEMBLA. Ik had de radio aan, het programma heette Nashville, waarin Wim Bloemendaal Country muziek liet horen. Hij stond / staat bekend als iemand die altijd iets bijzonders weet te vinden. Zo ook deze keer. Mijn aandacht werd getrokken door de eerste song die ik ooit hoorde van Dick Feller, maar ik had de aankondiging niet onthouden. Een brief geschreven naar Wim Bloemendaal (ja ja, met pen en papier, via de PTT!), en ik kreeg per omgaande antwoord. Ik bestelde de LP, maar die was hier (nog) niet uitgebracht, moest uit Amerika komen.

Op Youtube was ook deze song nu nog steeds niet te vinden. Via de Noorse fan die lang de (inmiddels opgeheven) officiële website van Dick Feller onderhield kreeg ik MP3's van beide versies. Daar heb ik samen met foto's van het web videoclips van gemaakt.
Naast een "album versie", die op de LP "Dick Feller Wrote..." staat, is er een op single uitgebrachte versie. Eerst de tekst:

Just Short Of The Line

Sometimes I'm love
Sometimes I'm hate
Sometimes I go just in time to be late
Sometimes I get
Sometimes I'm got
Sometimes I swear I must be what I'm not

Chorus:
And it's a small thin line
Guarding my peace of mind
Sometimes my sanity lies on the edge, suspended in time
Just short of the line

Sometimes I feel
Sometimes I'm numb
I swear I know just enough to be dumb
Sometimes I huff
Sometimes I puff
And lately too much is never enough

Chorus

Sometimes I'm cold
Sometimes I burn
Sometimes I have to be taught what I've learned
Sometimes I'm good
Mostly I'm bad
And just when I think I have I get had

Chorus

Sometimes I'm love
Sometimes I'm hate
Sometimes I go just in time to be late
Sometimes I get
Sometimes I'm got
Sometimes I swear I must be what I'm not

Dick Feller - Just Short Of The Line (Album version):


Dan nu over de twee versies van deze song. Ik vertaal even de toelichting van de website (die ik grotendeels opgeslagen had en terugvond in een back-up).
Just Short Of The Line
Er zijn twee versies van deze song uitgebracht. De originele versie stond op Feller's eerste album uit 1973 en op de "re-release" van 1974.

In 1974 werd "Just Short Of The Line" ook uitgebracht als B-kant van een single, met op de A-kant "The Credit Card Song". De platenmaatschappij liet een single maken met twee songs, maar de producer wou geen "split record": hij wou er zeker van zijn dat radio-DJ's alleen "The Credit Card Song" draaiden. Daarom werd het geluid van onweer toegevoegd, en de song werd zelfs langer gemaakt door coupletten te herhalen.
Het onweer heeft volstrekt niets te maken met de inhoud van de songtekst! Een studiotechnicus had net buiten de studio zo'n 45 minuten opnamen gemaakt van onweer...
Dick Feller noemde de single release "een soort grap van $ 6000,-".

Dick Feller - Just Short Of The Line (Single version):


De A-kant van de single kwam ook van de LP "Dick Feller Wrote...", d.w.z. ontbrak op de eerste release, maar kwam door het succes als single wel op de re-release. Heeft die producer op een bepaalde manier toch gelijk gehad?
Omdat 'ie zo lang is, hier een link naar de tekst van The Credit Card Song. Het is weer een prachtig voorbeeld van hoe Dick Feller zijn kijk op de wereld op een humoristische manier onder woorden bracht.

Dick Feller -- The Credit Card Song:


En ja, hoe ga je er mee om als iemand van geslacht en naam verandert? Ach, ik hoop dat de tijden dat er bij elke afwijking van de gemiddelde sexuele moraal onverbiddelijk wordt verwezen naar Sodom en Gomorra toch wel voorbij zijn, behalve bijvoorbeeld in de Bible Belt.
En ik hoor weer de zin: Sometimes I swear I must be what I'm not...

Op haar nieuwe website Deena Kaye Rose lees ik dat ze lesgeeft op universiteiten, nog steeds optreed met haar klassieke Country hits, en dat ik hem/haar in mijn vorige ZOZ tekort heb gedaan: meer dan 400 songs gepubliceerd waarvan er ca. 200 wereldwijd zijn opgenomen en uitgebracht. Ik noemde 5 BMI Music Awards, maar dat zijn er inmiddels 10, waarvan twee "Million-air" awards voor songs die meer dan een miljoen keer op de radio zijn geweest in Noord Amerika alleen.
WOW!

13 mei 2017

170513 - ZOZ - Van zangers en geslachten

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Ik had, tussen ander schrijfwerk door, een ingeving: een song zoeken, die ik lang geleden al eens had willen plaatsen, maar toen niet te vinden was. Nu wel. En verder snuffelen leidde tot een invulling van vage vermoedens, waardoor puzzelstukjes op hun plaats lijken te vallen.

Onze "stereotoren" vertoont al een tijd gebreken, waardoor we het afspelen van LP's, je weet wel, van die zwarte vinylschijven, kunnen vergeten. Van één van die LP's heb ik ooit gezegd, dat als het huis in brand vliegt, ik zeker zal proberen die als eerste te redden.
Hij is van een singer/songwriter die in hetzelfde jaar als ik geboren is, en die ik ontdekte tijdens een avond overwerken met de radio aan in 1974. Sindsdien hebben en aantal van zijn songs een niet weg te branden plaats in mij gevonden. Veel van zijn songs zijn door anderen uitgevoerd.
Trouwe ZOZ-volgers snappen misschien al dat ik Dick Feller bedoel.

Ik heb in 2014 ZOZ 093 helemaal gewijd aan zijn songs, met de clips "Biff the friendly purple bear", "Any old wind that blows" (Johnny Cash), "Lord Mr. Ford" (Jerry Reed) en "Some days are diamonds". Daar ook links naar "Makin' the best of a bad situation" en het samen met Sheb Wooley geschreven "I Don't Look Good Naked Anymore" in de uitvoeringen van JoAnn Warnke en Stan Boreson. In ZOZ 162 plaatste ik "Biff the friendly purple bear" nog eens.

De song die ik nu eindelijk toch vond, vind ik zo'n typisch voorbeeld van de manier waarop Dick Feller naar de wereld kijkt en dat onder woorden brengt, daarom hier de tekst:

Daisy Hill

Flat broke and down from Memphis to see about a job
When halfway there the poor old bus broke down
They said it'd be two hours before we all could leave
So I thought I'd take a walk and see the town
Thinkin' I had a quarter in the corner of my jeans
I ordered coffee in this small cafe
But when I searched my pockets not a penny could I find
And when they brought the bill I could not pay
Just then a well dressed lady came and sat down next to me
From her purse she pulled a dollar bill
She said I'll buy your coffee I've been down and out myself
By the way they call me Daisy Hill

Daisy Hill your velvet eyes are burning through my mind
Your quiet lips are smiling at me still
Though I know that you could never love the likes of me
For you're too much of a lady Daisy Hill

Well I missed the bus to Memphis but I found myself a job
A loadin' trucks I earned a meager wage
And in a cheap hotel nearby I took a shabby room
I bought a week at fifty cents a day
And every day at four o'clock I'd find my hurried feet
Were takin' me back to that small cafe
Where I would find her sitting in a padded corner booth
I'd sit with her and pass the time of day
And when Friday came around I drew my first weeks pay
And I gave her the first new dollar bill
And all the while my mind was filled with things I'd like to say
For I surely loved the lady Daisy Hill

Daisy Hill your velvet eyes are burning through my mind...

Last night my feet were restless so I chose a strange new street
Halfway down there burned a scarlet light
And as I stood there listening to the music and the noise
A faint familiar voice came through the night
I stood outside the open door and stared in disbelief
At a painted face that held my Daisy's eyes
In quiet desperation I heard my shattered mind
Say look again for surely eyes you're blind
A drunken man came through the door and he stumbled on the stairs
I caught him by the arm and held him still
I said who is the dark haired girl who wears the brocade gown
He said why that's the hooker Daisy Hill

Daisy Hill your velvet eyes are burning through my mind
Your quiet lips are smiling at me still
It hurts to see you waste your life behind those scarlet lights
For you're too much of a lady Daisy Hill

Dick Feller - Daisy Hill:


Ik schreef in ZOZ 93 al dat Dick Feller heel productief was: 115 songs van hem zijn opgenomen of publiekelijk uitgevoerd, maar hij schreef er veel meer. Van 70 titels zijn 159 versies door 132 artiesten of groepen gecovered, waaronder in andere talen.

Vijf songs van Dick Feller verdienden een BMI Award; dat wil zeggen dat deze copyright-organisatie constateerde dat het in een bepaald jaar de meest uitgevoerde song was (in alle versies) . Dat zijn:
Van Lord Mr. Ford plaats ik als curiositeit de Nederlandse vertaling van Henk Wijngaard (en).

Henk Wijngaard - Mister Ford:


De bekendste song van Dick Feller is waarschijnlijk Some Days Are Diamonds (Some Days Are Stone), die in 1975 de titelsong was van zijn derde album.
In 1981 bracht John Denver zijn coverversie uit als titelnummer van zijn vijftiende album, en werd de song een groot succes.

Ik vond een uitvoering die niet in de lijst van 26 bekende covers staat, van een artieste die niet in Wikipedia voorkomt. Maar ze heeft een mooie begeleiding en steekt tenminste niet onder stoelen of banken wie de song geschreven heeft!

Felicity Haze - Some Days Are Diamonds:


Deze titel lijkt een rode draad in het leven van Dick Feller, ontdekte ik, rondscharrelend op het wereldwijde web. Hij publiceerde namelijk in 2016 een autobiografie met de titel Some Days Are Diamonds onder de naam Deena Kaye Rose, waarin hij duidelijk maakt nu als vrouw door het leven te gaan, transgender te zijn dus. Opgegroeid in een kleinschalige omgeving waar zelfs "dat woord niet bestond". Valt het onder de "Bible Belt"?
Een heel leven stug creatief doorgaan, ondanks depressies tot aan suicidale gedachten toe, om het gevoel weg te duwen dat je niet mag zijn wie je voelt te zijn. En dan, op latere leeftijd de weg en de moed vinden om de knoop door te hakken...


Hier lees je hoe Deena haar boek schreef om andere transgenders te laten voelen dat ze niet alleen zijn. Uiteraard past daar ook een song bij!

Deena Kaye Rose - We Will Not Turn Away from You:


Is het begrip transgender mij vreemd? Deze song had ik Daniëlle graag willen laten horen, als hij in 2000 had bestaan. In het etablissement waar ik toen nog wel eens een poëzieavond organiseerde, kwam ik in contact met een vroegere collega, die, als man, op een andere afdeling had gewerkt. Ze stond vlak voor de definitieve operatie.
Op zo'n avond droeg ik dit, door mij voor haar geschreven gedicht voor.

Daniëlle

Mijn blik haakte vast
zoals dat soms gaat
aan jouw nieuwe gezicht

over een kloof
lang als de bar
en jij de helft
van mijn jaren

feedback in je blik
een lege kruk naast je

we babbelden
leerden elkaar

de spanning
van wat nog
moet komen

dichtbij je ogen
zoveel meer glans

je nieuwe gezicht
zoveel meer leven
dan het gezicht op
de foto van de
man die je was

06 mei 2017

170506 - ZOZ - Van Taalrijkdom en Afgrijselijke Dialecten

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

In een van de reacties op mijn vorige ZOZ las ik, als commentaar op het lied van Ede Staal: "We verstaan er alleen geen moer van!!! Wat een afgrijselijk dialect." Nou ja, een begin zou de online cursus Gronings voor beginners kunnen zijn.
Tja, voor mij is Spaans net iets beter verstaanbaar dan een Chinees die iets anders zegt dan "Ni Hao": dat is na al die tijd het enige dat bij mij is blijven hangen van de Teleac-cursus, omdat ik er nooit meer iets mee heb gedaan...

Veel mensen beseffen blijkbaar niet wat een rijkdom aan dialecten en streektalen we hebben die het desbetreffende taalgebied hun eigenheid en kleur geven. Daarbij zijn ze onderdeel van een groter taalgebied. Nou is mijn ervaring, dat vooral in en rondom de Randstad, de andere taalgebieden vaak als inferieur worden gezien. Het Standaard Nederlands is afgeleid van de Randstedelijke dialecten, en die behoren gezamenlijk tot het Nederfrankisch taalgebied.


Zoals ik al eerder heb betoogd, met de Nedersaksische dialecten en streektalen kun je je in een veel groter deel van Europa verstaanbaar maken!


Volgens het Europees Handvest voor Regionale Talen zijn het Fries, Nedersaksisch en Limburgs erkend als regionale talen, in Nederland geratificeerd en in 1998 in werking getreden. Het Nederlands is een formele EU-taal, maar de dialecten waarop het is gebaseerd, het Nederfrankisch, is geen erkende streektaal.

Ach, einde "college", er is op het web heel veel serieuze informatie te vinden over regionale/streektalen en dialecten! Zoals op o.a. Wikipedia, Streektaal.net en Streektaalmuziek in Nederland.

Laten we beginnen met een Randstedeling over een andere Randstedelijke stad.

Jules Deelder - over Amsterdam.:


Dan een Rotterdammer over Rotterdammers.

Mike Boddé - De Rotterdammert:


Dan Amsterdammers over Amsterdam.

Osdorp Posse - Origineel Amsterdams:


En dan Hagenaars in het spoor van Haagse Harry. Afgrijselijk dialect? Ach, ik lees het zonder problemen, relativerend en met plezier!

Duh Régah Buigahs - Kreg Duh Kankah:


En dan heb je nog Leids voor beginners. Leids is geen Lets.

Ontzettend leuk vond ik Jochem Myer in een sketch over Nederlandse dialecten.

Jochem Myjer - Even Geduld Aub!:


Als we het over taal en streektaal hebben, hebben we natuurlijk Herman Finkers; dit is uit de voorstelling "Na de Pauze".

Herman Finkers - Goocheltaal:


Ik besluit met een voorbeeld van wat ik al lange tijd denk: Friezen en Limburgers vinden elkaar eerder dan b.v. Amsterdammers en Rotterdammers. Hier een meertalig samenwerkingsproject, waarin de artiesten beiden in hun eigen taal zingen.
Rowwen Hèze en de Friese zangeres Nynke Laverman.

Nynke Laverman en Rowwen Hèze - Droemvlucht: